ស្រោច
( កិ. ) ចាក់វត្ថុរាវមានទឹកជាដើម ចម្រោកលើឬបង្ហៀរលើ : ស្រោចដំណាំ, ស្រោចទឹកមន្ត ។ ព. ប្រ. ធ្លាក់សំដៅលើដូចគេស្រោច, ប្រមូលមូលត្រូវត្រង់លើ : រឿងនុ៎ះស្រោចទៅលើតែមនុស្សម្នាក់ ។ កិ. វិ. (ព. ប្រ.) ព្រមគ្នាសំដៅដាក់ជាឯកប្បហារ : លើកគ្នាស្រោចមកពីនាយ ឬ លើកគ្នាប៉ុនគេស្រោចមកពីនាយ ។ ស្រោចស្រង់ ស្រោចឲ្យបាត់ក្ដៅ ស្រង់ឲ្យរួចពីការលិចលង់ គឺសង្រ្គោះឲ្យបានរួចចាកទុក្ខ : ព្រះពុទ្ធស្រោចស្រង់សត្វ ។ ធម៌ស្រោចស្រង់សត្វ ធម៌ដែលញ៉ាំងសត្វលោកឲ្យរួចចាកទុក្ខ (ពុទ្ធសាសនាទាំងមូលឬមគ្គផលនិញ្វន) ។ ស្រោចស្រព ស្រោចផងស្រពផង ។ល។