Jump to content

ស្វទេស

ពីWiktionary

ស្វៈ-- សំ.; បា. ( ន. ) (ស្វទេឝ; សទេស) ប្រទេស​របស់​ខ្លួន, ស្រុក​របស់​ខ្លួន; ស្រុក​កំណើត (ព. កា.) : រី​មនុស្ស​ប្រហែស បោះ​បង់​ស្វទេស ពុំ​ដែល​នឹក​នា គំនិត​ខ្លី​ៗ ហ៊ាន​ខ្ចី​ទ្រព្យា គេ​ឥត​រួញរា ពន្លិច​ខ្លួន​ឯង ។ ស្វទេស​ភ័ក្ត (ស្វៈទេ-សៈភ័ក) ដែល​ស្រឡាញ់​ស្រុក​កំណើត​របស់​ខ្លួន : មនុស្ស​ស្វទេស​ភ័ត្ត ។ ស្វទេស​ភក្តី (ស្វៈទេ-សៈភ័ក-ក្តី) សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ស្រុក​កំណើត​របស់​ខ្លួន ។ល។