ស្វាហាប់

ពីWiktionary

សំ. ( ន. ) (ស្វាហាបតិ “ព្រះ​អគ្និ”) តេជះ, អានុភាព, អំណាច ។ ច្រើន​ប្រើ​សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ទំហំទំហាត់, មាឌ​ធំ; ការ​រឹងប៉ឹង, ការ​មាំមួន” : មាឌ​មាន​ស្វាហាប់ (ម. ព. ស្វាហាបតិ ឬ ស្វាហាបតិ៍ ផង) ។