ហត្ថ
ហត្ថ (ហ័ត ) ន. (បា. ; សំ. ហស្ត ) ដៃ ; ប្រមោយដំរី ; ផ្នួងសក់ ។ ឈ្មោះនក្សត្រឬផ្កាយឫកពួកទី ១៣ មាន ៥ ដួង សណ្ឋានស្រដៀងនឹងដៃ ។ ខ្នាត់រង្វាស់ប្រវែងពីរចំអាមឬប្រវែងកន្លះលូក គឺប្រវែងពីត្រឹមចុងដុំដៃដល់ចុងម្រាមដៃកណ្ដាល : ប្រវែងមួយហត្ថមួយចំអាម ។ ហត្ថក្រពុំ ខ្នាតរង្វាស់ប្រវែងមួយគក់ ។ ហត្ថខ្នាត ឬ ហត្ថជាងឈើ រង្វាស់ប្រវែងមួយហត្ថ ដែលជាខ្នាតសម្រាប់ជាងឈើក្នុងបុរាណសម័យ (ប្រវែងកន្លះម៉ែត្របារាំងសែស ) ហៅ វឌ្ឍកីហត្ថ ឬ ហត្ថមជ្ឈិមបុរស ក៏បាន ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. ហ័ត-ថៈ ដូចជា ហត្ថកម្ម ឬ ហត្ថកិច្ច ការដែលត្រូវធ្វើដោយដៃ , ការរបស់ជាង , ជំនាង ។ ហត្ថកម្មមូល (ហ័ត-ថៈក័ម-មៈមូល ) ថ្លៃបំណាច់ដៃ , រង្វាន់ស្នាដៃ ។ ហត្ថកោសល្យ ឬ ហត្ថកោសល្ល (––សល់ ) ការឈ្លាសវៃដោយដៃ , ការប៉ិនប្រសប់ខាងធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗដោយដៃ មានការគូរវាសឬកាត់ដេរខោអាវជាដើម ។ ហត្ថគត (––គត់ ) ដែលដល់ដៃ , ដែលនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃ ; អ្វីៗដែលនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃ ។ ហត្ថច្ឆេទ (ហ័ត-ថ័ច-ឆែត ) កាត់ដៃ ; ការកាត់ដៃ : ទោសហត្ថច្ឆេទ ទោសកាត់ដៃ ។ ហត្ថប្បហារ (ហ័ត-ថ័ប-ប៉ៈ-ហា ) ការប្រហារដោយដៃ (មានវាយ, ទះ , តប់ជាដើម ) : ធ្វើហត្ថប្បហារ ។ ហត្ថពល កម្លាំងដៃ ។ ហត្ថលេខា លាយដៃ , ថ្នាំងដៃ ។ សម័យបច្ចុប្បន្ននេះប្រើសំដៅការចុះនាមដោយដៃខ្លួនឯង : ចុះហត្ថលេខា (ចុះស៊ីញេ ) ; រ. ស. ប្រើជា ព្រះហស្តលេខា (ម. ព. ឡាយព្រះហស្ត ឬ ឡាយព្រះហស្តលេខា ទៀតផង ) ។ ហត្ថសូត្រ អំបោះចំណងដៃ (ដែលចងក្នុងវេលាធ្វើអាវាហមង្គលជាដើម ) ។ ហត្ថហារីយ៍ ដែលល្មមចាប់កាន់ដោយដៃយកទៅមកបាន : របស់នេះជាហត្ថហារីយ៍ ។ ហត្ថាភរណៈ ឬ ហត្ថាលង្ការ (បា. < ហត្ថ “ដៃ” + អាភរណ ឬ អលង្ការ “គ្រឿងប្រដាប់” ) គ្រឿងប្រដាប់សម្រាប់តាក់តែងដៃ (មានចិញ្ចៀនជាដើម ) ។ល។
សូមមើលផងដែរ ឡាយព្រះហស្ត