ហា

ពីWiktionary

ហា កិ. របើក​ហើប​ច្រហ​ឡើង ;​ ធ្វើ​ឲ្យ​របើក​ហើប​ឡើង ;​ បើក​មាត់​ច្រហ​ឡើង : ហា​មាត់ ។ គុ. ដែល​របើក​ហើប​ឡើង , ដែល​ប្រេះ​ហើប​ច្រហ : លៀស​ហាល​ថ្ងៃ​ហា , ផ្លែ​សំរោង​ទុំ​ប្រេះ​ហា ។ ហាទៅ​ត្រង់​ណា​ចេះ​តែ​កើត​ការ និយាយ​ទៅ​ត្រង់​ណា​ចេះ​តែ​កើត​ការ​ទាំងអស់ ។ ហា​មាត់​មិន​រួច ហើប​មាត់​ស្ទើរ​មិន​កើត ឬ​ហើប​មាត់​ស្ដី​ថា​មិន​កើត​ព្រោះ​ទើស​ទាល់ ។ ហាហៅ ស្រែក​ហៅ (ព. កា. ) : អ្នក​មាន​ពូជ​ផៅ ឃើញ​ភ្ញៀវ​ហាហៅ ចៅរ៉ៅ​រាក់ទាក់ ចរចា​ស្មោះ​ស្មើ អើពើ​ដោយ​ស្ម័គ្រ ហៅ​លោក​ហៅ​អ្នក តាម​ការ​ប្រាស្រ័យ ។ល។ Ha


ហា • ហា ប. សំ. ប្រាំ (៥ ) : ចោរហារយ ចោរ​ប្រាំ​រយ (មាន​ប្រើ​ខ្លះ​តែ​ក្នុង​សាស្ត្រា​បុរាណ ) ។