Jump to content

ហិមៈ

ពីWiktionary

សំ. បា. ( ន. ) (ហិម) ទឹក​សន្សើម ។ គុ. ត្រជាក់; រងា ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ សរសេរ​ជា ហិម អ. ថ. ហិ-មៈ ដូច​ជា ហិមករ អ្នក​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រជាក់ (ព្រះ​ចន្រ្ទ) ។ ហិមគិរី ឬ--បព៌ត, --សេល ភ្នំ​ហិមពាន្ត​ឬ​ភ្នំ​ហិមាល័យ ។ ហិមទ្យោតិ (ទ្យោត) ឬ --ភានុ, --រង្សី, --រស្មី អ្នក​មាន​ពន្លឺ​ឬ​រស្មី​ត្រជាក់ (ព្រះ​ចន្រ្ទ) ។ ហិមបាត ការ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ​ទឹក​សន្សើម ។ ហិមបាត​កាល ឬ --រដូវ, --សម័យ (--ប៉ា-តៈ--) រដូវ​រងា ។ ហិមវ័ន្ត ឬ --វា, --វាន្ត (--វាន) ទី​ឬ​ប្រទេស​មាន​ទឹក​សន្សើម: ព្រៃ​ហិមវ័ន្ត, ភ្នំ​ហិមវ័ន្ត (ភ្នំ​ហិមាល័យ) ។ ហិមវន្តប្បទេស ឬ --ប្រទេស​ប្រទេស​ហិមពាន្ត​ឬ​ព្រៃ​ហិមពាន្ត, ភ្នំ​ហិមពាន្ត ។ ហិមវាស ឬ --វេស លំនៅ​នៃ​ទឹក​សន្សើម គឺ​ព្រៃ​ហិមពាន្ត​ឬ​ព្រៃ​ស្រោង​ធំ​ៗ​ទាំងពួង ។ល។ ហិមាគម (--គំ; សំ. បា. < ហិម + អាគម “ជា​ទី​មក”) កាល​ឬ​សម័យ​ជា​ទី​មក​នៃ​ទឹក​សន្សើម (រដូវ​រងា) ។ ហិមាទ្រិ (សំ. < ហិម + អទ្រិ “ភ្នំ”) ភ្នំ​ដែល​ស្រោប ដោយ​ទឹក​សន្សើម (ភ្នំ​ហិមពាន្ត) ។ ហិមានី ទឹក​សន្សើម​ដែល​ធ្លាក់​មក​កក, ទឹក​កក ។ល។