ហូរ
( កិ. ) រឥលជ្រុលទៅឯង នៃទឹកឬវត្ថុរាវ, នៃខ្សាច់ជាដើម : ទឹកហូរ, ឈាមហូរ, ទឹកភ្នែកហូររហាម ។ បោលជ្រំៗជើង (ចំពោះតែគោ, ក្របី) : គោហូរ ។ កិ. វិ. ឬ គុ. (ព. ប្រ.) រឥលឥតទើសទាក់, មិនរអាក់រអួល : និយាយហូរ, មើលសំបុត្រហូរ; សម្តីហូរ ។ ហូរហៀរ (ម. ព. ហៀរ) ។ ហូរហែ កិ. វិ. ដែលហែៗគ្នាមិនដាច់, ដែលចេះតែមានបន្តគ្នាមិនដាច់ : មានគេទៅមកហូរហែ ។ ព. ទ. បុ. បែកជាអូរហូរទៅជាស្ទឹង (មើលក្នុងពាក្យ បែក) ។