ហៀន
( ន. ) ឈ្មោះខ្យងគោកមួយប្រភេទ រាងត្រមៀចសម្បុរ-ស, កាលណាបញ្ចេញខ្លួនពីក្នុងសំបកមានសាច់ពីរដុំវែងៗសណ្ឋានជាស្នែង, នៅអាស្រ័យនឹងដើមឈើក្នុងព្រៃត្រជាក់ : ខ្យងហៀង ។ គូទខ្យងទាំងពួងដែលមានសណ្ឋានវិលវៀនខាងក្នុងតូចខាងក្រៅធំ : ហៀនគូទខ្យង ។ ឈ្មោះក្បាច់មានសណ្ឋានកួចចូលជ្រៅស្តើងម្ខាងវិលវៀនស្រដៀងនឹងគូទខ្យង : ក្បាច់ហៀន ឬ ក្បាច់មានហៀន ។ ដំបារប្រាក់ឬស្ពាន់មានសណ្ឋានមូលមានក្បាច់ចម្លាក់ ប្រើការដាក់ភ្ជាប់នឹងឃ្លុំសេះ : ហៀនឃ្លុំសេះ ។