ហៀរ
( កិ. ) កំពប់ហូរចេញព្រោះពេញខ្លាំងហួសប្រមាណ, ព្រោះខ្ពុរឡើងឬព្រោះធ្លាក់រឥលជ្រុលចុះមក : ទឹកត្នោតហៀរពីមាត់បំពង់, ទឹកបបរពុះហៀរពីមាត់ឆ្នាំង, សំបោរហៀរ ។ ប្រើជា គុ. ក៏បាន : ទឹកហៀរភ្លឺ ទឹកច្រើនពេកហៀរលើភ្លឺ ។ ដែលច្រើនពេកចង្អៀតអង្គុយឬឈរមិនអស់គ្នា : មនុស្សច្រើនហៀរសាលា ។ ហៀរហូរ ឬហូរហៀរ (ព. ប្រ.) សម្បូណ៌គរគោក (ច្រើនប្រើ ហូរហៀរ ជាង) : ម្ហូបចំណីសម្បូណ៌ហូរហៀរ ។