ហៀវ
( ន. ) ចង្កូមសេះឈ្មោល : សេះដុះហៀរ (ដុះក្នុងកាលដែលពេញទំហំ) ។ ព. ទ. បុ. សេះញីដុះហៀវមាន់ញីរងាវ ស្រីច្រៀងខាតល័ក្ខណ៍ (សេចក្តីងាយមិនបាច់អធិប្បាយ; ប៉ុន្តែក្នុងសម័យនេះ សកលលោករាប់អានស្រីចេះច្រៀងពីរោះថា “មានតម្លៃ” មិនបង្អាប់ថា “ខាតល័ក្ខណ៍” ដូច ព. ទ. បុ. នេះទេ) ។
ស. ( គុ. ) ហួត, ហួតហែង : ប្រេងហៀវ ។ ហៀវហែង ហៀវហួត, រឹងស្ងួត (ម. ព. ហែង ផង) ។