ហៃ
សំ. ( អា. និ. ) ម្នាល, នែ : កុម្ភណ្ឌផ្តាំទេពី ថាហៃកែវៗកល្យាណ បងទៅយូរប៉ុន្មាន ទន់ទាបតិចបងយាត្រា (សាស្រ្តាស័ង្ខសិល្បជ័យ) ។
យ. ( គុ. ឬ កិ. វិ. ) (Hay) ដែលរហ័សខាង..., ប៉ិនតែខាង...; ដែលច្រើនខាង..., ដែលចេះតែឬច្រើនតែ : មនុស្សហៃឈ្លោះ, ហៃខឹង, ហៃថាឲ្យគេ; ហៃធ្វើការ, ហៃខាងអួត ។