អក្ខណៈ

អ័ក-ខៈណៈ បា.; សំ. ( ន. ) (អក្ខណ; អក្សណ) ស្របក់, កាល​ឬ​វេលា​ដែល​មិន​មែន​ជា​ឱកាស, ដែល​ឃ្វាង​ចាក​ប្រយោជន៍, ដែល​មិន​សម​ប្រកប; វេលា​មិន​ល្អ; ពេល​ប្រទះ​លើ​គ្រោះ​កាច : ប្រទះ​លើ​អក្ខណៈ, មនុស្ស​មិន​ស្គាល់​អក្ខណៈ ។ ព. ផ្ទ. ខណៈ ឬ ក្សណៈ ។ អក្សណៈ