អក្ខន្តី
អ័ក-ខ័ន-តី បា.; សំ. ( ន. ) (អក្ខន្តិ; អក្សាន្តិ) ការមិនអត់ទ្រាំ, ដំណើរអត់ធន់ពុំបាន; ដំណើរទប់កំហឹងពុំឈ្នះ ឬដំណើរអត់ខឹងពុំបាន : កើតក្តីបង់ទ្រព្យព្រោះអក្ខន្តី (ប្រើជា អក្ខមា ឬ អក្សមា ក៏បាន) ។ ព. ផ្ទ. ខន្តី, ខមា ។ អក្សាន្តី