អង្គំ

( ន. ) ប្រដាប់​មាន​សណ្ឋាន​ជា​ដង្កាប់​មាំ មាន​គ្រឿង​រឹត​ឬ​បន្ធូរ​បាន សម្រាប់​ចាប់​រឹត​អ្វី​ៗ​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​ដែក​ជាដើម ឲ្យ​រឹង​មិន​ឲ្យ​រង្គើក ដើម្បី​រូស​រម្លីង​ឬ​ឆាប​ជាដើម : អង្គំ​ដែក, រឹត​ដោយ​អង្គំ ។