អចិត្តកៈ
អៈចិត-តៈ កៈ បា. ( គុ. ) (អចិត្តក) ដែលមិនប្រកបដោយចិត្ត គឺដែលឥតមានបំណង, ដែលមិនក្លែង : សិក្ខាបទនេះជាអចិត្តកៈ (ព. វិ. ពុ.) ។ ព. ផ្ទ. សចិត្តកៈ ។ អចិត្តកកម្ម អំពើដែលភ្លាត់ភ្លាំងធ្វើដោយឥតក្លែង ។ អចិត្តកទោស ទោសដែល សូម្បីឥតក្លែងធ្វើសោះ ក៏ត្រូវតែមាន (ព្រោះកន្លងបញ្ញត្តិ) ។ អចិត្តកាបត្តិ (បា. < អចិត្តក + អាបត្តិ) អាបត្តិដែលភិក្ខុ ទោះបីឥតក្លែងធ្វើសោះ ក៏គង់តែត្រូវ (ព្រោះកន្លងពុទ្ធប្បញ្ញត្តិ) ។ល។