អច្ឆរិយ
អ័ច-ឆៈរ៉ិ-យ៉ៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (អាឝ្ចយ៌) ដែលគួរស្ងើចក្រៃពេក; ដែលគួរទះដៃស្ងើចសរសើរ; ដែលគួរស្ញែងក្រៃពេក (អស្ចារ្យ) ។ អច្ឆរិយការណ៍ ឬ--ហេតុ ការណ៍ឬហេតុជាអស្ចារ្យ ។ អច្ឆរិយបុគ្គល បុគ្គលអស្ចារ្យ ។ អច្ឆរិយបុរស បុរសអស្ចារ្យ ។ អច្ឆរិយមនុស្ស មនុស្សអស្ចារ្យ, មនុស្សឧត្ដមបំផុតឥតមានពីរ : ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធជាអច្ឆរិយមនុស្ស ។ អច្ឆរិយវត្ថុ វត្ថុដែលគួរកោតសរសើរ, វត្ថុដែលគួរឲ្យស្ងើចក្រៃពេក ។ល។