អញ្ញត្រ

ពីWiktionary

អ័ញ-ញ៉ាត់-ត្រៈ បា.; សំ. ( និ. ) (អន្យត្រ) ទីទៃ, ទីទៃ​ផ្សេង​ពី​គេ, ដោយ​ឡែក, ផ្សេង, ផ្សេង​ដោយ​ឡែក ។ បា. សំ. អញ្ញត្រ​ភណ្ឌ ឬ --វត្ថុ ភណ្ឌៈ​ឬ​វត្ថុ​ផ្សេង​ៗ, ដោយ​ឡែក ។ អញ្ញត្រ​សព្ទ សព្ទ​ដោយ​ឡែក គឺ​ពាក្យ​ខ្លះ​ដែល​សរសេរ​ខុស​ពី​បែប​ប្រើ​អក្សរ ខុស​ពី​សំឡេង​និយាយ (ដើម្បី​រក្សា​បែប​ដើម​ឲ្យ​គង់​នៅ), ដូច​ជា នេះ, នោះ, ស្តេច, សម្តេច, ស្រេច, សម្រេច, អញ, អ្នក (មាន​សំឡេង​ជា និះ, នុះ, ស្តាច់, សំដាច់, ស្រាច់, សម្រាច់, អាញ់, នាក់); ឬ​សូរ​អាន​ឮ​ផ្សេង​ពី​សំឡេង​អក្សរ​ខ្មែរ​ដូច​ជា ខែ​មីនា (--នា) ថា (--ន៉ា), ព័ត៌មាន (ព័រ-តៈម៉ាន) ថា ព័រ-ដ៏មាន, វត្តមាន (វ័ត-តៈម៉ាន) ថា វ័ត-តៈមាន ជាដើម នេះ​ក៏​ជា អញ្ញត្រ​សព្ទ ដែរ ពី​ព្រោះ​អាន​ឮ​សូរ​តាម​ទម្លាប់​ផ្សេង​ពី​សូរ​ស័ព្ទ​របស់​អក្សរ​ខ្មែរ ។ ព. កា. ប្រាប់​មិន​ឲ្យ​ហ៊ាន​កែ​ឬ​លុប អញ្ញត្រ​សព្ទ ថា : អញ្ញត្រ​សព្ទ ប្រើ​តាម​ទម្លាប់ ចាស់​ព្រឹទ្ធ​ព្រេង​នាយ សរសេរ​យ៉ាង​នេះ គេ​ស្ដី​ឲ្យ​ក្លាយ សូរ​សព្ទ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ ពី​ការ​សរសេរ ។ ដូច​អញ​ថា​អាញ់ ពួក​ប្រាជ្ញ​មិន​ក្នាញ់ មិន​ហ៊ាន​បំបែរ​មិន​លុប​លាង​ចោល មិន​ថ្កោល​ទោស​ដែរ បែប​នេះ​ពាក្យ​ខ្មែរ សឹង​មាន​ក្រាស់​ក្រែល ។ ទោះ​ជន​ជាតិ​ណា នៅ​ក្នុង​លោកា ក៏​គេ​ពុំ​ដែល​ហ៊ាន​លុប​លាង​ចោល ព្រោះ​ថ្កោល​ថា​ក្អែល ថា​ជា​ដំណែល ខុស​គួរ​លុប​ឡើយ ។