អណ្ដើរ
ព. បុ. ( ន. ) ជណ្ដើរ (គួរនឹងយកសេចក្ដីថា បានជាហៅ អណ្ដើរ ព្រោះសម្រាប់ដើរបង្អន់ជើងឡើងចុះ; បានជាហៅ ជណ្ដើរ ព្រោះសម្រាប់ជាន់ដើរឡើងចុះ; ប៉ុន្តែតាមលក្ខណៈនិងសណ្ឋាន, ពាក្យទាំងពីរនេះមានសេចក្ដីត្រូវគ្នាតែមួយយ៉ាង គឺសំដៅសេចក្ដីថា “ប្រដាប់មានកាំជាជាន់ៗឬជាថ្នាក់ៗ សម្រាប់ឡើងចុះ” ប៉ុណ្ណោះឯង; សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ច្រើនប្រើពាក្យ ជណ្ដើរ ជាង) ។