អណ្ឌៈ
អន់-ឌៈ បា.; សំ. ( ន. ) (អណ្ឌ; អាណ្ឌ ឬជា អណ្ឌ ក៏មាន) ស៊ុត (ពងសត្វ មានពងមាន់, ពងទា ជាដើម) : អណ្ឌៈបក្សី (ព. ខ្ព. ប្រើជា ស៊ុត ក៏បាន) ។ អវយវៈមួយប៉ែកនៅត្រង់ខាងក្រោមអង្គជាតបុរស (ព. ខ្ព.; ព. សា. ពងស្វាស ឬ ពងល្វា) : ហើមអណ្ឌៈ ។ អណ្ឌៈធំ អណ្ឌៈកោប (ពងកោប) ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃសរសេរជា អណ្ឌ អ. ថ. អន់-ឌៈ; ដូចជា អណ្ឌកោស សំបកស៊ុត; ស្បែកអណ្ឌៈ ។ អណ្ឌជៈ សត្វដែលកើតអំពីស៊ុត (ហៅ អណ្ឌជសត្ត ឬ--សត្វ ក៏បាន) ។ អណ្ឌជៈកំណើត កំណើតអំពីស៊ុត (ហៅ ទ្វិជសត្វ ក៏បាន) ។ អណ្ឌពិកល ឬ --វិកល ពិកលអណ្ឌៈ (មានកោបជាដើម) ។ អណ្ឌពិការ ឬ --វិការ ពិការអណ្ឌៈ ។ អណ្ឌរោគ រោគកើតនៅអណ្ឌៈ (មានស្រែងកង្កែបជាដើម) ។ អណ្ឌសណ្ឋាន ឬ អណ្ឌាការ (< អណ្ឌ + អាការ) ដែលមានសណ្ឋានឬអាការដូចរាងស៊ុត; សណ្ឋានស៊ុត; រាងពងក្រពើ ។ អណ្ឌាស័យ ចំណែកសរីរាវយវៈសត្វដែលកកើតបានជាពង, លំនៅនៃពង; ផ្នែកខាងក្នុងនៃគ្រាប់រុក្ខជាតិដែលជាទីដុះពូជ ។ល។