អត្ថិភាព
- អ័ត-ថិ-ភាប បា.; សំ. ( ន. ) (អត្ថិភាវ; អស្តិភាវ) ភាវៈមាន, ភាពនៃអ្វីៗដែលមាន, ការមាន : កាលពីដើម គាត់ធ្លាក់ចុះក្នុងនត្ថិភាព, ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ គាត់បានចូលក្នុងអត្ថិភាពហើយ ។ ព. ផ្ទ. នត្ថិភាព ។ ព. កា. ថា : រីនត្ថិភាព បានសាបរលាប រលាយបាត់ទៅ ទើបអត្ថិភាព បានជ្រាបចូលជ្រៅ ពីថ្ងៃនេះទៅ នឹងរីកមុខមាត់ ។ អត្ថិភាពកើត ចាកដើមកំណើត គឺការនឿយហត់ ព្យាយាមរឹងប៉ឹង ខំប្រឹងខំអត់ ធ្វើអ្វីប្រាកដ- ជាធ្វើនោះមែន ។
- ភាពមានពិតជាក់ស្ដែងដែលមិនមែនជាការស្រមៃឬប្រឌិត។