អធ្រាត្រ
អ័ត-ធ្រាត ពាក្យប្រើក្លាយមកពី សំ. ( ន. ) អធ៌រាត្រិ ឬ --រាត្រ “ពាក់កណ្តាលយប់”; អឌ្ឍរត្ត ឬអឌ្ឍរត្តិ : ធ្វើការយប់តាំងពីព្រលប់ដល់អធ្រាត្រ ។ អធ្រាត្រដាស់ទំ អធ្រាត្រស្ងាត់ ។ (ព. កា.) : លង់លុះអធ្រាត្រ ហៅឆន្ទអមាត្យ មកគិតនៃបាន ព្រះស្តែងយកសេះកម្លាំងហៅហាន ចងគ្រឿងនូវអាន នាំមកថ្វាយថ្វាត់ ។ កាព្យបទផ្ចាញ់មារបុរាណ ។