អន្តរាយ

ពីWiktionary

អន់-តៈរ៉ាយ សំ. បា. ( ន. ) (< អន្តរា “ក្នុង​ពាក់​កណ្តាល; ក្នុង​រវាង​ឬ​ក្នុង​ចន្លោះ” + អាយ “មក”) ធម៌​ដែល​មក​ក្នុង​រវាង​នៃ​ចុតិ​និង​បដិសន្ធិ (ព. ពុ.); ហេតុ​ដែល​មក​ជំទាស់​ក្នុង​ចន្លោះ​ឬ​ក្នុង​ពាក់​កណ្តាល; សេចក្ដី​ទើស​ទាក់, ឧបសគ្គ​ការណ៍; ភ័យ; ដំណើរ​ខូច​ប្រយោជន៍, ការ​ខូច​បង់​សៀត, សេចក្ដី​វិនាស : ប្រទះ​លើ​អន្តរាយ; សូម​កុំ​ឲ្យ​មាន​អន្តរាយ​តាម​ផ្លូវ ! ។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា កិ. ផង​ក៏​បាន សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ខូច, វិនាស” : លិច​ទូក​ទំនិញ​អន្តរាយ​អស់; អន្តរាយ​ខ្លួន ឬ ខ្លួន​ត្រូវ​អន្តរាយ ។

  1. harm, mal បញ្ញត្តិស្មុគស្មាញដែលករណីសំខាន់របស់វា រួមមាន របួសស្នាមធ្ងន់ខាងរាងកាយផ្លូវចិត្ត ឬ ការខូចខាតផលប្រយោជន៍សំខាន់ និង ស្របច្បាប់របស់នរណាម្នាក់។ អន្តរាយមានន័យបង្កប់មួយចំនួននៅក្នុងទង្វើរបស់មនុស្ស ដូច្នេះក្នុងករណីដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើឱ្យឈឺចាប់ខ្លួនឯងរយៈពេលខ្លី (ឧ.: ការជំពប់ជើង) មិនមែនជាអន្តរាយឡើយ។ គោលការណ៍ ហេតុផលមួយក្នុងចំណោមហេតុផលចម្បងៗដែលអាចទទួលយកបានចំពោះការទប់ស្កាត់ខាងផ្លូវច្បាប់ និងតាមសីលធម៌ គឺជាការបង្ការមិនឱ្យមានអន្តរាយដល់អ្នកដទៃនោះ វានៅតែសំខាន់ចំពោះការកំណត់ព្រំដែននៃបញ្ញត្តិនេះ។ ករណីមួយចំនួននៅមានការខ្វែងគំនិតគ្នាចំពោះការចាត់ទុកថា តើវាស្ថិតនៅក្នុងប្រភេទនៃអន្តរាយដែរឬទេ រួមមាន ការបង្កឱ្យមានអផាសុកភាព ការជេរ ការឆាឆៅ និង ការប្រមាថ។ ឧ. ការបើកបរលឿនអាចបង្កអន្តរាយដល់អ្នកដទៃ។