អន្តោ
បា.; សំ. ( និ. ) (អន្តរ៑) ខាងក្នុង, ឯក្នុង ។ ប្រើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ, ដូចជា អន្តោគ្រាម ខាងក្នុងស្រុក ។ អន្តោគ្រឹះ ខាងក្នុងផ្ទះ ។ អន្តោជន ជនខាងក្នុង គឺមនុស្សក្នុងផ្ទះមួយ, ក្នុងគ្រួសារមួយឬក្នុងត្រកូលមួយ ។ អន្តោជាត ទាសៈកើតក្នុង; បើស្ត្រីជា អន្តោជាតា (ហៅ អន្តោជាតទាស, អន្តោជាតទាសី ក៏បាន) ។ អន្តោនគរ ខាងក្នុងក្រុង ។ អន្តោប្រវេសន៍ ការចូលមកខាងក្នុង ។ ការចូលមកក្នុងប្រទេសណាមួយ ដើម្បីតាំងលំនៅជាប្រាកដនៅទីនោះ ដោយឥតត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសរបស់ខ្លួនវិញ, ដំណើរដែលជនបរទេសចូលមកតាំងលំនៅក្នុងប្រទេស : ការប្រិតប្រៀងខាងអន្តោប្រវេសន៍, រឿងអន្តោប្រវេសន៍ ។ អន្តោប្រាសាទ ខាងក្នុងប្រាសាទ ។ អន្តោសារ ឈើដែលមានខ្លឹមខាងក្នុង (ឈើខ្លឹម) : ហៅ អន្តោសារជាតិ ឬអន្តោសារព្រឹក្ស ក៏បាន ។ល។