អន្ទោល

ពីWiktionary

សំ. ( កិ. ) (អន្ទោល ឬ អាន្ទោល “គ្រវី; គ្រវែង; ស្ទុះ; លឿន; លឿន​ដោយ​កម្លាំង​ខ្យល់”) ត្រាច់​រង្គាត់​កើត​ស្លាប់ ក្នុង​វាល​វដ្ដសង្សារ, វិល​កើត​វិល​ស្លាប់ : អន្ទោល​កើត​ស្លាប់, អន្ទោល​ទៅ​ក្នុង​ភព​តូច​ភព​ធំ, អន្ទោល​ជាតិ ។ តាម​ស្វះស្វែង​រក​មិន​លែង : អន្ទោល​រក​សព្វ​ទិស​ទី​ក៏​រក​ពុំ​ឃើញ ។ (ព. កា.) : សព្វ​សត្វ​ក្នុង​លោក សុទ្ធ​តែ​វិយោគ ព្រោះ​ការ​អន្ទោល មាន​ក្តី​និរាស ព្រាត់​ប្រាស​ជា​គោល ទោះ​បង់​រត់​ចោល ក៏​គ្រាន់​តែ​បង់ ។ រី​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ មាន​ញាណ​មោះមុត បំពេញ​បំណង ដោយ​ទ្រង់​យាត្រា តាម​មាគ៌ា​ត្រង់ ពីព្រោះ​ព្រះ​អង្គ ជ្រាប​ការ​អន្ទោល ។