អន្ទះអន្ទែង
( កិ. ) រសាប់រសល់ប្រះប្រាណ, ឡេះឡះដោយឈឺចាប់ពើត, ក្ដៅ, ក្រហល់ក្រហាយ ជាដើម : គ្រុនក្ដៅក្រហាយអន្ទះអន្ទែង ។ ព. ប្រ. ក្ដៅក្រហាយព្រោះភ្លើងកាមដុតកម្ដៅ : អន្ទះអន្ទែងចង់បាន ។ ប្រើជា កិ. វិ. ក៏បាន : ចង់បានអន្ទះអន្ទែង, ខឹងអន្ទះអន្ទែង ។