អភិញ្ញា

អៈភិញ-ញា បា.; សំ. ( ន. ) (អភិជ្ញា) សេចក្ដី​ដឹង​យ៉ាង​ខ្ពស់; សេចក្ដី​ដឹង​វិសេស​ដែល​កើត​អំពី​កម្លាំង​នៃ​ឈាន : បាន​សម្រេច​អភិញ្ញា (ព. ពុ.) ។