អភិធម្ម
អៈភិធាំ បា.; សំ. ( ន. ) (--ធម៌) ធម៌មានសេចក្ដីល្អិតក្រៃលែង ... ; ធម៌និយាយអំពីចិត្ត, ចេតសិក, រូប, និញ្វន (ព. ពុ.) ។ ឈ្មោះបិដកមួយ ក្នុងបិដកទាំងបី (ហៅឲ្យពេញថា អភិធម្មបិដក) ។
អៈភិធាំ បា.; សំ. ( ន. ) (--ធម៌) ធម៌មានសេចក្ដីល្អិតក្រៃលែង ... ; ធម៌និយាយអំពីចិត្ត, ចេតសិក, រូប, និញ្វន (ព. ពុ.) ។ ឈ្មោះបិដកមួយ ក្នុងបិដកទាំងបី (ហៅឲ្យពេញថា អភិធម្មបិដក) ។