អមាត្យ
អៈម៉ាត សំ.; បា. ( ន. ) (អមច្ច) មន្រ្តីអ្នកស្និទ្ធជិតនឹងព្រះរាជា, មន្រ្តីអ្នកប្រឹក្សាកិច្ចការផែនដីជាមួយនឹងព្រះរាជា ។ ខ្មែរច្រើនប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “នាហ្មឺនខ្ញុំរាជការក្នុងព្រះរាជសម្នាក់ ឬខ្ញុំរាជការជិតព្រះអង្គ” ។ មហាអមាត្យ អាមាត្យធំ (សេនាបតី) ។ រាជអមាត្យ (មើលក្នុងពាក្យ រាជ) ។ អមាត្យាធិបតី អធិបតីនៃពួកអមាត្យ (សេនាបតីធំ; នាយករដ្ឋមន្រ្តី ។ល។
អៈម៉ាត សំ.; បា. ( ន. ) (អមច្ច) សម្លាញ់ ។ ច្រើនប្រើជា មិត្រអមាត្យ ឬ មិត្តាមាត្យ (បា. មិត្តាមច្ចា) មិត្រនិងសម្លាញ់ : ចេះសង្រ្គោះមិត្រអមាត្យ (ចេះសង្រ្គោះមិត្រសម្លាញ់) ។