អម្បាយ
( និ. ) ប្រើជា គុ. (ព. បុ.) មាល្បាយ : ឆ្ងាយអម្បាយ, ក្រអម្បាយ; ពិបាកអម្បាយហ្ន៎ ! (ព. កា.) : ឆ្ងាយអ្វីអម្បាយ នេះពេញហៅឆ្ងាយ ឆ្ងាយដាច់សង្វែង សង្សារវដ្ដ ឆ្ងាយយ៉ាងហ្នឹងឯង សព្វសត្វផងតែង វិលកើតវិលស្លាប់) ។ អំបាយ
( និ. ) ប្រើជា គុ. (ព. បុ.) មាល្បាយ : ឆ្ងាយអម្បាយ, ក្រអម្បាយ; ពិបាកអម្បាយហ្ន៎ ! (ព. កា.) : ឆ្ងាយអ្វីអម្បាយ នេះពេញហៅឆ្ងាយ ឆ្ងាយដាច់សង្វែង សង្សារវដ្ដ ឆ្ងាយយ៉ាងហ្នឹងឯង សព្វសត្វផងតែង វិលកើតវិលស្លាប់) ។ អំបាយ