អរហន្ត

អៈរ៉ៈហន់ បា.; សំ. ( ន. ) (អហ៌ន្ត៑) អ្នក​ឆ្ងាយ​ចាក​កិលេស គឺ​អ្នក​ដែល​បាន​សម្រេច​លោកុត្តរ​ធម៌​ផុត​ថ្នាក់ : អរហន្ត គឺ​អ្នក​ដែល​បាន​សម្រេច​អរហត្ត ។ បើ​ស្ត្រី​ជា អរហន្តី; ព. កា. ឬ ព. ទេ. ឯក. ជា អរហា, ពហុ. ជា អរហន្តា ឬ អរហន្តោ (ម. ព. អរហំ ផង) ។