អវសាន
អៈវៈ-- សំ.; បា. ( ន. ) (ឱសាន) ទីបំផុត; ទីចប់; ចុងបំផុត, ចុងក្រោយ; ព្រំដែន; ខេត្ត : ក្នុងអវសាននៃកថានេះ ខ្ញុំសូមជូនពរដល់អស់លោក-អ្នក... ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អៈវៈសាន៉ៈ, ដូចជា អវសានកថា ពាក្យជាទីបំផុត; ពាក្យបញ្ចប់ ។ អវសានកាល កាលជាទីបំផុត; មរណកាល ។ អវសានកិច្ច ឬ--ក្រឹក្យ កិច្ចជាខាងចុងបំផុត; កិច្ចដែលធ្វើរួចហើយដល់ពេលអស់ជីវិត ។ អវសានគាថា គាថាបញ្ចប់សេចក្ដី; គាថាជាខាងចុងបំផុតនៃគម្ពីរ ។ អវសានបទ បទជាខាងចុងបំផុត ។ អវសានវង្ស ឬ--ពង្ស វង្សចុងបំផុត ។ អវសានសាសន៍ ពាក្យបណ្ដាំជាទីបំផុត; បណ្តាំក្នុងពេលជិតអស់ជីវិត ។ អវសានានុសាសនី (--ន៉ា--; <អវសាន + អនុសាសនី) ពាក្យប្រៀនប្រដៅជាទីបំផុតឬចុងក្រោយបំផុត ។ល។