អសារ
អៈសា សំ. បា. ( គុ. ) ដែលឥតខ្លឹម; ឥតប្រយោជន៍, ឥតអំពើ; ដែលមិនកើតការឬមិនបានការ; ដែលមិនខ្ជាប់ខ្ជួន, មិនរឹងប៉ឹង; ដែលគ្មានតម្លៃ; ដែលមិនពិត, ពុំប្រាកដ;... (ច្រើនប្រើផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ ឥតការ) : សម្ដីអសារឥតការ, របស់អសារឥតការ ។ ប្រើជា កិ. វិ. ក៏បាន : ទុកចោលអសារឥតការ, ខូចអសារឥតការ ។ ប្រើជា អសារៈ ក៏បាន : សម្ដីអសារៈ ។ ព. ផ្ទ. សារ ឬ សារៈ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អៈសារ៉ៈ, ដូចជា អសារគតិ គតិមិនខ្ជាប់ខ្ជួន; គតិមិននឹង (ព. ផ្ទ. សារគតិ) ។ អសារជាត ឬ អសារព្រឹក្ស ឈើឥតខ្លឹម មានសុទ្ធតែសាច់ស្រាយ : រកា, គ, ស្ពង់, ... ជាអសារជាត ឬ អសារព្រឹក្ស (ប្រើជា អសារកជាត ឬ អសារកព្រឹក្ស ក៏បាន) ។ ព. ផ្ទ. សារជាត ឬ សារព្រឹក្ស ។ អសារទ្រព្យ ឬ --ធន ទ្រព្យថយថោក, ទ្រព្យឥតតម្លៃ (ព. ផ្ទ. សារទ្រព្យ ឬ សារធន) ។ អសារធម្ម ឬ--ធម៌ ធម៌ឥតខ្លឹម, ធម៌ឥតគោល គឺមិច្ឆាប្រតិប័ទ (ព. ផ្ទ. សារធម្ម ឬ សារធម៌) ។ អសារវាចា ឬ --វាទ សម្ដីឥតសារៈ, សម្ដីឥតសព្ទឥតសារ (ព. ផ្ទ. សារវាចា ឬ --វាទ) ។ អសារវាទិន ឬ--វាទី អ្នកដែលច្រើនតែប្រើសម្ដីសារៈ; បើស្ត្រីជា អសារវាទិនី (ព. ផ្ទ. សារវាទិន --វាទី; សារវាទិនី) ។ល។