អសុរោះ
អៈ-- មកពី បា. ( គុ. ) (អសុរ > អសុរោ, អសុរោ > អសុរោះ ?) សោះកក្រោះ, ខ្មោះខ្មួរ, បោកបោះ, ខ្ជោកខ្ជាក; ឥតគួរឥតសម; ដែលជារបស់អសុរឬអសប្បុរស (ចំពោះតែវាចា) : សម្ដីអសុរោះ, ពាក្យអសុរោះ ។ មើលក្នុងពាក្យ ពាន ១ កិ. ផង ។
អៈ-- មកពី បា. ( គុ. ) (អសុរ > អសុរោ, អសុរោ > អសុរោះ ?) សោះកក្រោះ, ខ្មោះខ្មួរ, បោកបោះ, ខ្ជោកខ្ជាក; ឥតគួរឥតសម; ដែលជារបស់អសុរឬអសប្បុរស (ចំពោះតែវាចា) : សម្ដីអសុរោះ, ពាក្យអសុរោះ ។ មើលក្នុងពាក្យ ពាន ១ កិ. ផង ។