អាណិត
( កិ. ) នឹកអាសូរ, មានករុណា, នឹកស្រងោចលន្លោចចិត្តទៅរក, នឹកប្រណី : អាណិតម្ដាយ, បណ្តាលពីចិត្តសង្វេគលន្លោច នៅស្ងៀមពុំសុខ ដូចគេបោចរោចចេះតែអាណោចចង់ជួយសង្រ្គោះ ។ អាណិតអនាថ (--អៈន៉ាត) អាណិតអ្នកដែលឥតទីពឹងឬឥតទីពំនាក់; អាណិតអាសូរពន់ពេក (ព. កា.) : អាណិតអនាថ ឆ្ពោះមនុស្សឥតញាតិ ណាមួយជួយគ្នា ឃើញគ្នាទ័លក្រ កំព្រីកំព្រា គួរសង្រ្គោះគ្នា ឲ្យបានសុខផង ។ គ្នាក៏ដូចយើង ចង់សុខចង់ថ្កើង ចង់ឲ្យហ្មត់ហ្មង ប៉ុន្តែកម្មផល ផ្តល់សុខបំណង សូម្បីប៉ុនល្អង ក៏កែពុំកើត ។ អាណិតអាណោច អាណិតស្រងោចចន្លោចចិត្ត (ព. កា.) : អាណិតអាណោច ហាក់ដូចជាខ្លោច-ចិត្តឆ្ពោះទៅរក ជនដែលរងទុក្ខ ជជ្រុលជជ្រក មានអ្វីក៏យក ទៅជួយសង្រ្គោះ ។ អាណិតអាសូរ អាណិតខ្លោចចិត្តឬអាណិតស្រងោចខ្លោចចិត្ត (ព. កា.) : អាណិតអាសូរ កាលឮគេថ្ងូរ នៅស្ងៀមពុំសុខ ចង់តែទៅជួយ ឲ្យគេស្រាលទុក្ខ ចិត្តធ្ងន់កណ្តុក ប៉ផ្អុករឿយៗ ។ល។