អាបណ

ពីWiktionary

--ប៉ៈណៈ សំ. បា. ( ន. ) (អាបណ) ផ្សារ (ផ្សារ​លក់​ទំនិញ) ។ ម. ព. ផ្សារ ទៀត​ផង ។ ខ្មែរ​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ​ប្រើ​ពាក្យ អាប័ណ នេះ ។ អាបណ​គ្រឹះ ឬ អាបណាគារ ផ្ទះ​ផ្សារ (វេវ. វិក្កយាគារ ឬ វិក្រយាគារ) ។ អាបណដ្ឋាន ឬ--ស្ថាន ទីផ្សារ ។ អាបណ​ពាណិជ អ្នក​លក់​ទំនិញ​ក្នុង​ផ្សារ (អ្នក​ផ្សារ); ស្ត្រី​ជា អាបណ​ពាណិជា ។ អាបណ​វណិជ្ជ ឬ --វណិជ្យ ទំនិញ​ផ្សារ (ប្រើ​ជា អាបណ​ភណ្ឌ, អាបណ​វិក្កាយិក, អាបណ​វិក្រាយិក “របស់​ដែល​ត្រូវ​ដាក់​លក់​ក្នុង​ផ្សារ” ក៏​បាន) ។ បើ​ផ្សំ​ជា​បទ​សមាស រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ចុង​គុណ​សព្ទ​ឯ​ទៀត​ជា ចុល្លា-ប័ណ ឬ​ចូឡាប័ណ ផ្សារ​តូច; បកិណ្ណកាប័ណ ផ្សារ​រាយ​រង; មហន្តា-ប័ណ ផ្សារ​ធំ; អធិកាប័ណ ផ្សារ​ហ៊ឹកហ៊ាក់ ។ល។ អាប័ណ