អាបោ
--ប៉ោ បា.; សំ. ( ន. ) (< អាប; អាបស៑; កាលបើរួមភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ ច្រើនប្រើជា អាបោ) ទឹក ។ អាបោកសិណ កសិណកម្មដ្ឋានដែលយោគីសម្លឹង ទឹកជាអារម្មណ៍ រំពឹងថា “ទឹកៗ ...” ដើម្បីឲ្យចូលចិត្តស្លុងស៊ប់ទៅរកសមាធិ ។ អាបោទេព ទេវតាឈ្មោះ អាបោ គឺព្រហ្មដែលកាលនៅជាមនុស្ស បានចម្រើនអាបោកសិណ ។ អាបោធាតុ ធាតុទឹក គឺធាតុរាវៗ ដែលរាប់បញ្ចូលក្នុងធាតុ ៤ យ៉ាង ឬ ៥ យ៉ាងគឺ បឋវីធាតុ ធាតុដី, អាបោធាតុ ធាតុទឹក, តេជោធាតុ ធាតុភ្លើង, វាយោធាតុ ធាតុខ្យល់; អាកាសធាតុ ធាតុអាកាស ។ អាបោម័យ ដែលសុទ្ធតែទឹក ។ អាបោមាត្រា មាត្រាស្ទង់ទឹក, រង្វាស់ស្ទង់ទឹក; គ្រឿងស្ទង់ទឹក ។ អាបោសំសដ្ឋ, (--ស័ង-សាត់) ឬ សំសដ្ឋៈ (--ស័ង-សាត់-ឋៈ) ដែលលាយទឹក ។ល។