អាប់
( គុ. ) ដែលអន់ឬតិចពន្លឺ, អន់សម្បុរ; ថយលម្អ, មិនរុងរឿង; ថោក, ថោកថយ; សាបរលាប, ទន់ទាប; ខ្យោយ, ទន់ខ្យោយ; តិច, តិចផ្លូវដឹង, យឺតក្រយល់; ដែលឥតគេរាប់ (មើលក្នុងពាក្យ ស្រអាប់, អប្ប, អ័ព្ទ ឬ អ័ក្រ ផង) ។ អាប់គំនិត ឬ គំនិតអាប់ ខ្សោយគំនិត ឬ គំនិតខ្សោយ, គំនិតតិច ។ អាប់ជាតិ ថោកជាតិ ។ អាប់ប្រាជ្ញា ឬ ប្រាជ្ញាអាប់ ខ្សោយប្រាជ្ញា ឬប្រាជ្ញាខ្សោយ, ប្រាជ្ញាតិច, ប្រាជ្ញាអន់ (ម. ព. អប្បបញ្ញា ក្នុងពាក្យ អប្ប ផង) ។ អាប់មុខ ដែលមានមុខអាប់អន់, មិនរីកមុខ (ព្រោះមានសេចក្ដីអៀនខ្មាសក្នុងកណ្តាលជំនុំជាដើម) ។ អាប់រស្មី ទន់ខ្សោយថយរស្មី; អន់រស្មី ។ អាប់អន់ ឬ អន់អាប់ ទន់ខ្សោយថយលម្អ ។ អាប់អួ ឬ អួអាប់ សុកមម៉ុក ពុំស្អាត, ពុំស្រឡះ, កខ្វិកកខ្វក់, គគ្រិចគ្រគ្រក់ ។ អាប់អូន ឬ អាប់ឱន ដែលអាប់អន់ទន់ទាប; ដែលខ្វះលម្អ, ខ្វះស្រីសួស្ដី; ថយថោក (ម. ព. អូន ឬ ឩន និង ឱន ផង) ។ល។
( កិ. ) ផាត់ប្រាក់កាក់ឬលុយឲ្យទៅអ្នកទិញ : ខ្ញុំទិញនំអ្នក ២៥ សេន ខ្ញុំឲ្យប្រាក់១រៀលទៅអ្នក ត្រូវអ្នកអាប់ ៧៥ សេនមកឲ្យខ្ញុំ (ពាក្យសាមញ្ញទំនើបថ្មី) ។