អាយ័ត
--យ៉ាត់ សំ. បា. ( កិ. ) (អាយត្ត “ដែលពឹងផ្អែកលើអ្នកដទៃ, ដែលឥតអំណាចលើខ្លួន; បរាធីន ឬ អញ្ញាធីន, អនត្តាធីន”) បញ្ញត្ត, ហាមដោយដាច់ខាត, ដាក់អាជ្ញាឬដាក់កំហិតយ៉ាងតឹងតែង, ប្រិតយ៉ាងតឹង : អាយ័តពុំឲ្យទៅមកទៀត ។ ហាមឬដាក់កំហិតយ៉ាងដាច់ខាតចំពោះអ្នកកាន់កាប់ឬអ្នកគ្រប់គ្រង : អាយ័តពុំឲ្យប្រហែសធ្វេសបណ្តោយគោឲ្យស៊ីស្មៅក្នុងទីនោះទៀត ។ ប្រើជា គុ. ក៏មាន : មនុស្សអាយ័តគេ (ព. ម.) មនុស្សកញ្ជះគេ (សរសេរជា អាយ៉ាត់ តាមទម្លាប់ក៏បាន) ។