អាវ
( ន. ) សំពត់ដែលគេវាស់កាត់តាមខ្នាតរួចដេរស្រេចហើយ, មានតួ, មាន-ក, មានដៃ, មានឡេវ សម្រាប់ប្រើជាគ្រឿងពាក់ស្រោបខ្លួនពីត្រឹមកចុះមក, មានបែបនិងឈ្មោះផ្សេងៗ ហៅដោយសង្ខេបមានត្រឹមតែពីរយ៉ាងគឺ អាវប្រុស, អាវស្រី ។ ប្រវែងសាច់សំពត់ដែលល្មមកាត់ដេរជាអាវមួយបាន តាមខ្នាតអាវវែងឬខ្លី ក៏ហៅ អាវ ដែរ : សំពត់មួយអាវ (វែង), សំពត់មួយអាវ (ខ្លី) ។ គួរកុំនិយាយថា លុយតិចពេក ទិញកំណាត់មួយអាវមិនបាន; គួរនិយាយថា ប្រាក់តិចពេក ទិញសំពត់មួយអាវមិនបាន (គឺកុំប្រើពាក្យ លុយ និងពាក្យ កំណាត់ ព្រោះជាពាក្យ ទាប នាំឲ្យទ័លក្រឬខ្វះខាតតាមមាត់ថា...) ។ ម. ព. សំពត់ ទៀតផង ។
( ន. ) ឈូងសមុទ្រ (ចំពោះតែប៉ែកសមុទ្រដែលលូកចូលមករកផែនដី ត្រង់ទីប្រទល់ចុងបំផុតទន្លេ គឺត្រង់ទីដែលទន្លេហូរចុះទៅចួបនឹងសមុទ្រ, ហៅថា អាវសមុទ្រ) ។
( គុ. ) ដែលមានសាច់រឹងខុសពីប្រក្រតីដើម (ព្រោះជីកឬគាស់យកមកទុកយូរហួសកំណត់) ទុកជាស្ងោរច្រើនអំពុះឬប៉ុន្មានទឹកក៏មិនរលួយ គ្រាន់តែឆ្អិនប៉ុន្តែច្រុបៗ (ចំពោះតែមើមបែបខ្លះ) : មើមដំឡូងអាវ (ពាក្យសាមញ្ញនៃអ្នកស្រុកខ្លះថា ដំឡូវខ្លាខាំ) ។ ព. ប្រ. ដែលបានសិក្សាវិជ្ជាណាមួយយូរឆ្នាំ ប៉ុន្តែរៀនព្រួលៗ ចេះពុំប្រាកដ យកជាការប្រាកដប្រជាពុំកើត : មនុស្សអាវ ឬ មនុស្សដំឡូងអាវ (ព. ព.); ចំណេះអាវ ឬ វិជ្ជាអាវ (ព. សា.) ។