ឧក្កដ្ឋ
អ៊ុក-ក័ត-ឋៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (ឧក្កដ្ឋ; ឧត្ក្ឫឞ្ត) ឧក្រិដ្ឋ គឺ ធ្ងន់, យ៉ាងធ្ងន់; ធំ, យ៉ាងធំ; តឹង, យ៉ាងតឹង, យ៉ាងតឹងតែង, យ៉ាងរឹតត្បិត; ខ្ពស់, យ៉ាងខ្ពស់; ឧត្ដម, ប្រសើរផុត; ចម្បង; កន្លង, ក្រៃលែង, លើសលែង, លើសលន់; ល្អប្រពៃ; ល្អកន្លង ។ ឧក្កដ្ឋការណ៍ ដំណើរឬរឿងឧក្រិដ្ឋ (រឿងធំ, រឿងធ្ងន់) ។ ឧក្កដ្ឋទោស ទោសឧក្រិដ្ឋ (ទោសធ្ងន់) ។ ឧក្កដ្ឋធម៌ ធម៌ឧត្ដម ។ ឧក្កដ្ឋបរិច្ឆេទ កំណត់, កម្រិត, ការប្រិត យ៉ាងតឹង ។ ឧក្កដ្ឋបាត្រ បាត្រខ្នាតធំ (បាត្រយ៉ាងធំ) ។ ឧក្កដ្ឋប្បញ្ញត្តិ បញ្ញត្តិយ៉ាងតឹង (ការហាមដោយដាច់ខាត) ។ ឧក្កដ្ឋប្បដិបត្តិ ឬ ឧក្កដ្ឋប្បដិបទា ប្រតិបត្តិឬបដិបទាយ៉ាងតឹង (ការកាន់តឹង) ។ ឧក្កដ្ឋប្បមាណ ខ្នាតយ៉ាងធំ, (ខ្នាតធំ) ។ ឧក្កដ្ឋភាព ភាពឧត្ដម ។ល។ (ម. ព. ឧក្រិដ្ឋ ឬ ឧក្រឹដ្ឋ ទៀតផង) ។ ឧក្កដ្ឋៈ