ឧច្ច
អ៊ុច-ចៈ សំ. បា. ( គុ. ) ខ្ពស់; គ្រលួច, ឧត្ដម ។ ឧច្ចកុល ឬ--កូល ត្រកូលខ្ពស់, ត្រកូលឧត្ដម ។ ឧច្ចគិរី ឬ--បព៌ត ភ្នំខ្ពស់ ។ ឧច្ចគោត្ត ឬ --គោត្រ គោត្រខ្ពស់, គោត្រឧត្ដម ឬឧត្ដមគោត្រ ។ ឧច្ចគ្រឹះ ឬ --គ្រឹហា ផ្ទះខ្ពស់ ។ ឧច្ចព្រឹក្ស ដើមឈើខ្ពស់ ។ ឧច្ចវ័ន ព្រៃស្រោង ។ ឧច្ចសព្ទ ឬ ឧច្ចាសព្ទ សូរស្រែកខ្លាំង; សូរហ៊ោ ។ ឧច្ចាសនៈ ឬ ឧច្ចាសន៍ អាសនៈខ្ពស់ (និយាយក្លាយជា ឱច្ចាសន៍ ក៏មាន, អ. ថ. ឱច-ចាស ឬ ឱចាស, ច្រើនប្រើជា កិ. វិ. ឬ គុ. សំដៅសេចក្ដីថា “ខ្ពស់, ខ្ពស់ជាង” : កូន, ឯងកុំអង្គុយឱច្ចាសន៍លើចាស់ទុំ !, ទីឱច្ចាសន៍) ។ ឧច្ចសយនៈ ឬ ឧច្ចាសយនៈ ទីដេកខ្ពស់ (ប្រើជា ឧច្ចសយនា ឬ ឧច្ចាសយនា ក៏បាន) ។ ឧច្ចាសយនៈ (ព. ពុ.) ឈ្មោះសិក្ខាបទទី ៨ នៃអដ្ឋង្គិកសីលឬឈ្មោះសិក្ខាបទទី ៩ នៃសីលដប់ (ហៅឲ្យពេញថា ឧច្ចាសយនមហាសយនៈ) មានការវៀរទីដេកដ៏ខ្ពស់ដ៏ប្រសើរដែលទាស់នឹងបញ្ញត្តិ (ហៅកាត់ខ្លីត្រឹមតែ ឧច្ចា ក៏បាន : សីលឧច្ចា) ។ល។