ឧជ្ឈាន
អ៊ុច-ឈានៈ; ព. កា. អ៊ុច-ឈាន បា.; សំ. ( ន. ) (ឧទ្ធ្យាន) ការសម្លឹងរំពៃទោសដើម្បីរិះគន់គេ, ការនិយាយអាក្រក់ពីគេ, ការពោលទោសគេ, ការនិយាយដើមគេ; សេចក្ដីរិះគន់គេ ។ (ព. កា.) : កុំប្រើឧជ្ឈាន ព្រោះនាំឲ្យមាន កំហុសលើខ្លួន បើបានជាជ្រុល ម្តងហើយកុំផ្ទួន ក្រែងលោគាប់ជួន ដល់បង់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ។ ឧជ្ឈានកម្ម (អ៊ុច-ឈានៈក័ម) ន. (បា.) ការពោលទោសគេ គឺការនិយាយរិះគន់ឬនិន្ទាត្មះតិះដៀលគេដោយមានហេតុឬដោយឥតហេតុ : ឧជ្ឈានកម្មរបស់បុថុជ្ជនមានសមហេតុសមផលខ្លះ ឥតសមហេតុសមផលខ្លះ ។ ឧជ្ឈានប្បហាន (--ន៉ាប់-ប៉ៈ--) ការលះឧជ្ឈានភាព ។ ឧជ្ឈានភាព (អ៊ុច-ឈានៈភាប) ភាវៈឬដំណើរនិយាយអាក្រក់ពីគេ ។ ។ ឧជ្ឈានសញ្ញា (អ៊ុច-ឈានៈស័ញ-ញ៉ា) សេចក្ដីកួចកាន់ក្នុងការរិះគន់គេ, ការរំពៃទោសគេដោយសេចក្ដីរិះគន់ ។ ឧជ្ឈានសញ្ញី អ្នកដែលប៉ិនឬហៃខាងការរិះគន់គេ (បើស្ត្រីជា ឧជ្ឈានសញ្ញិនី) ។ល។