ឧទ្ទិស
អ៊ុត-ទឹស បា.; សំ. ( កិ. ) (ឧទ្ទិឝ) សំដៅទៅរក, សំដៅចំពោះ, ឆ្ពោះត្រង់, តម្រង់ទៅរក; បម្រុងត្រង់, បម្រុងចំពោះ, ធ្វើបម្រុងឬដើម្បី : ឧទ្ទិសសង្ឃ ចំពោះសង្ឃ ។ ឧទ្ទិសផលបុណ្យចំពោះទៅមតកបុគ្គល បញ្ចេញវាចាផ្សាយផលបុណ្យចំពោះទៅអ្នកដែលធ្វើមរណកាលទៅហើយ ។ (ព. កា.) : ពុទ្ធសាសនា ឲ្យបុត្រធីតា ឬញាតិសន្តាន ឧទ្ទិសភាគផល កុសលបុណ្យទាន ឆ្ពោះអ្នកចែកឋានបាត់បង់ទៅហើយ ។