ឧបជីវិន
អ៊ុប៉ៈ-- សំ.; បា. ( ន. ) (ឧបជីវិន៑; ឧបជីវី) អ្នកដែលរស់ដោយសារគេចិញ្ចឹម (បើស្ត្រីជា ឧបជីវិនី) ។ ព. កា. ថា: ឧបជីវី ខ្ជិលពុំរកស៊ី ដោយអាងតែគេ ចិញ្ចឹមរាល់ថ្ងៃ ឥតបីរិះរេ ឲ្យបួសថាទេ ព្រោះខ្ជិលរៀនធម៌ ។ អ្នកបួសក៏ដែរ បើគ្មានចិត្តបែរ រកសីលបវរ គិតតែពីឆាន់ ដោយក្តីត្រេកអរ ឃ្លាតចាកសីលធម៌ ក៏ពុំប្រពៃ ។ ឧបជីវី