ឧមា
អ៊ុម៉ា សំ. បា. ( ន. ) សេចក្ដីស្ងប់, សេចក្ដីរាបទាប; សុខសាន្ត, សុខសម្រាន្ត; លម្អ; កិត្តិយស; ពន្លឺ ។ (បា. ឧម្មា) កប្បាស; កន្រ្ទាំងបាយ-ស ។ នាមជាយានៃព្រះឥសូរ : ព្រះនាងឧមាភគវតីកល្យាណី ស្រីវរលក្សណ៍ (ព. បុ.) ។ ឧមានិមិត្ត ឬ ឧមាយោនី ថ្មដែលឆ្លាក់ជារូបនិមិត្តនៃនាងឧមា (ខ្មែរក្នុងបុរាណសម័យច្រើនហៅថ្មនោះថា បំពង់ខ្ចី ជាគូគ្នានឹងថ្ម សិវលិង្គ ដែលហៅថា អង្គ ។ ម. ព. សិវលិង្គ ក្នុងពាក្យ សិវៈ និង អង្គ ២ ន. ទៀតផង) ។