ឧរា
អ៊ុរ៉ា បា.; សំ. ( ន. ) (ឧរ; ឧរស៑) ទ្រូង (ព. កា. ប្រើជា ឱរា ក៏មាន, តាមស្រួលមាត់) : ហៃកូនពុំងា ម្ដាយតឹងឱរា ស្ទើរប្រេះសញ្ជែក ត្រូវកូនស្ដាប់ម្ដាយ កុំឲ្យទឹកភ្នែក- ម្ដាយហូរច្រើនពេក ណាកូនមាសម្ដាយ ។ រ. ស. ព្រះឧរា ឬ ព្រះឱរា ។ កាព្យមួយយ៉ាងថា : គេរត់ចោលទៅ ឧរាឯងក្ដៅ ឈឺផ្សាឥតស្រាក នៅតែម្នាក់ឯង កណ្តែងលំបាក អញត្រូវសម្រាក ឯណាទៅអើយ ! (អ្ហើយ, កុំថា អឺយ) ។