ឫទ្ធិ
រឹត សំ.; បា. ( ន. ) (ឥទ្ធិ) សេចក្ដីសម្រេច, ដំណើរកើតការ; អំណាច; សេចក្ដីអស្ចារ្យ, សម្បើម; សេចក្ដីក្លៀវក្លា, រុងរឿង; សេចក្ដីចម្រើន, លូតលាស់, ដុះដាល; សេចក្ដីរឹងប៉ឹង, មាំមួន : មានឫទ្ធិ, ប្រឡងឫទ្ធិ ប្រើឫទ្ធិអំណាច ។ បើរៀងពីខាងដើមសព្ទដទៃជាបទសមាសឬបទតទ្ធិត (អ. ថ. រឹត-ធិ) : ឫទ្ធិក្រៃ ឫទ្ធិដ៏ក្រៃលែង ។ ឫទ្ធិពល ឬ ឥទ្ធិ-- កម្លាំងរបស់ឫទ្ធិ ។ ឫទ្ធិម័ត (--មុ័ត) ដែលមានឫទ្ធិ ឬអ្នកមានឫទ្ធិ ។ ឫទ្ធិរង្គ (--រង់) ចម្បាំងមានឫទ្ធិ, ចម្បាំងយ៉ាងសម្បើម ។ ឫទ្ធិរុទ្រ (--រុត) ដែលសម្បើម, រឹងប៉ឹង ដោយឫទ្ធិ ឬអ្នកមានឫទ្ធិខ្លាំងពូកែ ។ ឫទ្ធិលាភ ការបានឫទ្ធិ, ការសម្រេចឫទ្ធិ ។ល។ បើរៀងពីខាងចុងសព្ទដទៃ (អ. ថ. រឹត) : កាយឫទ្ធិ (កាយ៉ៈ--) ឫទ្ធិរបស់កាយ ។ ធ្យានឫទ្ធិ ឬ ឈាន-- (ធ្យានៈ-- ឬ ឈានៈ--) ឫទ្ធិនៃធ្យាន ឬឫទ្ធិរបស់ឈាន ។ បុណ្យឫទ្ធិ ឬ បុញ្ញ-- (បុន-យ៉ៈ-- ឬ បុញ-ញ៉ៈ--) ឫទ្ធិរបស់បុណ្យ ។ រណឫទ្ធិ (រៈណៈ--) ឫទ្ធិរបស់ចម្បាំង (ម. ព. រណៈ ផង) ។ រាជឫទ្ធិ (រាជៈ--) ឫទ្ធិរបស់ព្រះរាជា ។ សេនាឫទ្ធិ ឫទ្ធិរបស់សេនា ។ អស្វឫទ្ធិ ឬ អស្ស-- (អ័ស-ស្វៈ-- ឬ អ័ស-សៈ--) ឫទ្ធិរបស់សេះ; ខ្មែរប្រើពាក្យនេះដោយសន្មតិជាឈ្មោះគ្រឿងឥស្សរិយៈមួយបែប ដែលបារាំងសែសហៅថា សឺវ៉ាលីយេរ chevalier... ។ល។