ឮ
ស្រៈសំស្រ្កឹត ជាទីឃៈ (អ. ថ. លឺ) ជាទន្តជៈមានសំឡេងកើតត្រង់ប្រទល់ធ្មេញ (ដូច ល ដែរ), មានប្រើបន្តិចបន្តួច ដូចជា ព. បុ. ថា : ឮជ័យ, ឮជា ជាដើម (ម. ព. ទាំងនោះ) ។
( កិ. ) ចាប់យកសូរសព្ទបានឬបានដឹងសូរសព្ទដោយសោត្រប្រសាទ : ឮគេនិយាយគ្នា, ឮដំណឹង ។
លាន់សូរសព្ទចេញ : ផ្គរលាន់ឮខ្លាំង ។
ឮឈ្មោះ ឬ ឮនាម ល្បីឈ្មោះ, សាយឈ្មោះ ។
ឮមាត់ឮក ឮសូរជជែកប្រកែកគ្នា, កើតមានជម្លោះប្រកែក ។ល។