ឱកាស
បា.; សំ. ( ន. ) (អវកាឝ) ហេតុ, ការណ៍; ស្ថាន, ទី, ទីទំនេរ, ចន្លោះ; វេលា, វេលាទំនេរ, ពេលស្រួល; ផ្លូវ, ទំនង; សិទ្ធិជោគ; ការនិយម, ការអនុលោម; សេចក្ដីអនុញ្ញាតឲ្យ; ការយល់ព្រមតាម : ឱកាសល្អ ពេលល្អ, ទំនងស្រួល (ព. កា. ប្រើជា អវកាស ក៏បាន) ។ ព. កា. ថា : យើងទៅរកគេកុំចូលផ្តាស ត្រូវសុំឱកាសគេជាមុន កុំស្រាប់តែចូលឲ្យហួសស៊ុន គេពុំដឹងមុនកុំអាលចូល ។ នេះគឺជាសុជីវធម៌ បវរដែលលោកតែងអនុកូល ឬអាចហៅថាច្បាប់ចេញចូល ដូច្នេះទៅវិញក៏សឹងបាន ។ បើកឱកាសឲ្យ បើកផ្លូវឬទំនងឲ្យ, អនុញ្ញាតឲ្យ; បើកកន្លែងឲ្យ, ឲ្យវេលា ។ មានឱកាស មានពេលទំនេរ, មានទីបន្លោះ ។ សូមឱកាស សូមពេល ។ល។ ឱកាសទាន (--សៈ--) ការឲ្យឱកាស, ការបើកឱកាសឲ្យ ។ ឱកាសប្បដិសេធ ការឃាត់ឬបិទឱកាស ។ ឱកាសលោក (--សៈ--) មើលក្នុងពាក្យ ត្រៃលោក ។ វរោកាស (បា. < វរ + ឱកាស) ឱកាសស្រួល ។ សុន្ទរោកាស (បា. សុន្ទរ + ឱកាស) ឱកាសល្អ ។ល។