ឱន
បា. ( កិ. ) (ឱនម) ទន់ចុះ, បន្ទន់ទៅមុខ, បន្ទន់ទៅរក : ឱនកាយថ្វាយបង្គំ, ឱនក្បាល, មានចិត្តឱនទៅរកសុចរិត, ស្រូវឱន, ដើរឱន ។ ព. ទ. បុ. ឱនដាក់គ្រាប់ ការប្រព្រឹត្តឱនលំទោនតែងតែមានសេចក្ដីគួរគាប់ (ប្រៀបដូចស្រូវដែលឱនតែងតែមានគ្រាប់ពេញលេញ) ។ ឬថា ឱនដាក់គ្រាប់ងើយស្កក; មួយទៀតថា ងើយស្កក ឱនជ្រងក់ដាក់គ្រាប់ ការធ្វើឫកពាក្រអឺតក្រអោងឬឆ្លើយៗ តែងតែមានសេចក្ដីហ្មងឆ្គង, ការឱនលំទោន រមែងតែបានសេចក្ដីគាប់ប្រសើរ ។ ឱនក្រាប ឱនៗក្រាបៗ ។ ឱនថយ (ម. ព. អូនថយ ក្នុងពាក្យ ឩន ឬ អូន គុ.) ។ ឱនលំទោន (ម. ព. លំទោន) ។ ឱនអង្គ បន្ទន់ខ្លួនទៅមុខ, ឱនកាយគោរព (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យ) ។ អាប់ឱន (មើលក្នុងពាក្យ អាប់១ គុ.) ។